Previous Next

Wielki Czwartek

 

Tego dnia we wszystkich kościołach katedralnych biskupi diecezjalni wraz z kapłanami odprawiają Mszę Świętą Krzyżma, podczas której święcone są oleje (chorych i krzyżmo) służące do udzielania przez cały roku sakramentów chrztu, święceń kapłańskich, namaszczenia chorych. W trakcie Eucharystii duchowni odnawiają przyrzeczenia kapłańskie.

 

Wieczorem w kościołach parafialnych rozpoczyna się, inaugurująca Triduum Paschalne, Msza Wieczerzy Pańskiej. Przed rozpoczęciem liturgii opróżnia się tabernakulum. Pozostanie ono puste aż do Nocy Zmartwychwstania Pańskiego.

Msza Święta w Wielki Czwartek jest dziękczynieniem za ustanowienie Eucharystii i kapłaństwa służebnego. Ostania Wieczerza, którą Jezus spożywał z apostołami, była tradycyjną ucztą paschalną, przypominającą wyjście Izraelitów z niewoli egipskiej. Wszystkie gesty i słowa Jezusa, błogosławieństwo chleba i wina nawiązują do żydowskiej tradycji.

 

Jednak Chrystus nadał tej uczcie nowy sens. Mówiąc, że poświęcony chleb jest Jego Ciałem, a wino Krwią, ustanowił Eucharystię. Równocześnie nakazał apostołom: „To czyńcie na Moją pamiątkę”. Tradycja upatruje w tych słowach ustanowienie służebnego kapłaństwa, szczególne włączenie apostołów i ich następców w jedyne kapłaństwo Chrystusa.

 

W liturgii po raz pierwszy od Środy Popielcowej (nie licząc uroczystości św. Józefa)  śpiewa się hymn „Chwała na wysokości Bogu”. Po homilii ma miejsce obrzęd umywania nóg. Główny celebrans , umywa i całuje stopy dwunastu mężczyznom. Przypomina to gest Chrystusa i wyraża prawdę, że Kościół, tak jak Chrystus, jest nie po to, żeby mu służono, lecz aby służyć.

 

Po Mszy Świętej rusza procesja do tzw. ciemnicy. Tam rozpoczyna się adoracja Najświętszego Sakramentu. Wymownym znakiem odejścia Jezusa, który po Ostatniej Wieczerzy został pojmany, jest ogołocenie centralnego miejsca świątyni, czyli ołtarza. Aż do Wigilii Paschalnej ołtarz pozostaje bez obrusa, świec i wszelkich ozdób.