Wieś Brzeźnica Bychawska położona w dorzeczu rzek Tyśmienicy i Piskornicy należała w odległych czasach do parafii Czemierniki. W roku 1442 została odłączona przez biskupa Zbigniewa Oleśnickiego i wcielona do nowo erygowanej parafii Ostrów Podlaski (obecnie Lubelski). Miejscowość ta - własność szlachecka, rozwijała się ze względu na korzystne położenie (w pobliżu traktu litewskiego). W XVIII w. właścicielem dóbr okolicznych został Mikołaj Skrzynecki - pułkownik wojsk królewskich, skarbnik trembowelski (fundator kościoła w Ostrowie Lubelskim i klasztoru w Lubartowie). Wnuczka Mikołaja - Marianna ze Skrzynieckich Grabowska, aktem urzędowym z dnia 21 X 1786 r. zapisała mężowi swemu Franciszkowi Grabowskiemu, dożywocie na całym swym majątku pod warunkiem wystawienia kościoła i opłacania utrzymania księdza, po 800 zł rocznie. Będąc posłusznym zapisowi Franciszek Grabowski rozpoczął w 1805 r. budowę kościoła w Brzeźnicy Bychawskiej. Niestety, budowa świątyni została przerwana na wysokości okien i w takiej postaci mury niszczały przez cały wiek XIX, bowiem kolejni właściciele nie posiadali dostatecznych środków finansowych na dokończenie dzieła.
W połowie XIX w. pojawiły się próby rozbiórki niszczejących murów (według władz carskich zagrażały bezpieczeństwu otoczenia). Prace te zostały prawdopodobnie (jak głosi tradycja) śmiertelnym wypadkiem jednej osoby. Do dokończenia budowy kościoła w oparciu o istniejące mury przystąpiono w 1905r., dzięki ofiarności ludności. Szczególme zasługi przypisać należy właścicielowi majątku w Berejowie - Mikołajowi Ginezowi , który był Prezesem Komitetu Budowy Kościoła. Ze strony władz kościelnych budowę nadzorował ksiądz Edward Pianko - wikary z parafii Ostrów Lubelski. W dniu 14 lutego 1907 roku Kościół został oddany do użytku. Wspólnota parafialna podkreśla tę datę przez coroczny odpust ku czci św. Walentego, którego figura znajduje się obok patronki Parafii - Królowej Anielskiej w głównym ołtarzu.
Parafia w Brzeźnicy Bychawskiej erygowana została dekretem biskupa podlaskiego - Henryka Preździeckiego w dniu 10 VIII 1919 r., pod wezwaniem Królowej Aniołów. Pierwszym jej proboszczem został Franciszek Sejdziński. W skład parafii weszły wsie: Berejów, kolonia Berejów, Zabiele, Brzeźnica Bychawska i kolonia Brzeźnica Bychawska. Członkami pierwszej Rady Parafialnej, zwanej Dozorem Kościelnym, zostali: Józef Osiej, Paweł Sidor, Antoni Sysiak, Michał Matyjaszczyk, Jan Kot i Kazimierz Dobosz.
Do 1925 r. parafia wchodziła w skład diecezji podlaskiej. Na mocy bulli Vixdum Poloniae unitas z 28 X 1925 r. została włączona do diecezji lubelskiej i dekanatu lubartowskiego. Kościół konsekrował 21 IX 1930r. - biskup lubelski Marian Fulman.
Budynek świątyni jest jednonawowy z trzema ołtarzami; styl historyczny - ehlektyzm.
- Ołtarz główny - murowany z figurą Matki Bożej Anielskiej z 1912 roku - głównej Partonki Parafii, figurą św. Walentego, św. Józefa i figurą Boga Ojca w zwieńczeniu ołtarza;
- Ołtarz boczny prawy - poświęcony św. Franciszkowi (charakter barokowy), wystrój rzeźbiarski z I połowy XVIII w.- całość wykonana w I poł. XX wieku. W retabulum znajduje się obraz św. Franciszka z I połowy XX w. autora Franciszka Jendrzejczyka;
- Ołtarz boczny lewy - poświęcony Matce Bożej Częstochowskiej wykonany w II połowie XX w. z racji 1000-lecia chrztu polski.
Na chórze znajdują się 8-głosowe organy z 1913 r.
Na uwagę zasługuje także dzwonnica z 1913 r. która jako brama razem z murem otacza cmentarz przykościelny i trzy dzwony wykonane w II połowy XX w. gdyż wcześniej wykonane i zamontowane do parafii "nie wróciły".
Nowe trzy dzwony zostały wykonane i poświęcone na cześć:
-Dzwon "Jan" - wykonany w 1952 r. w Wągrowie w odlewni Henryka Wojtkowskiego, poświęcony pamięci proboszcza tej parafii - księdza Jana Szczepańskiego, biestialsko zamordowanego w sierpniu 1948 r. z polecenia lubartowskiego UB. Na dzwonie zapisane są słowa: "Jak wzniosłe i pogłębiające wiarę Chrystusową były nauki księdza Jana, niech tak potężny i przyciągający będzie głos Twój »Janie«";
-Dzwon drugi "Maria"- pamiątka 1000-lecia chrztu polski;
-dzwon trzeci "Józef"- pamiątka zakończenia Soboru Watykańskiego II (oba dzwony wykonane w odlewni we Wrocławiu w 1965 r.).
W odległości ok. 200 metrów od Kościoła znajduje się cmentarz parafialny założony już w 1907 r., a poświęcony w 1931 r., na ziemi podarowanej przez Grzegorza Gregułę z Brzeźnicy Bychawskiej.
W roku 2000 (2-tysiąclecie Chrześcijaństwa) na głównej ścianie frontu Kościoła, we wnękach znajdujących się od czasu powstania świątyni, zostały ustawione rzeźby dwóch Wielkich Polaków (wykonane w pracowni rzeźby Matwij w Jarosławiu):
-figura prymasa "Tysiąclecia" kardynała Stefana Wyszyńskiego, z jego zawołaniem biskupim "Soli Deo" (Samemu Bogu);
-figura Ojca Świętego Jana Pawła II, ze słowami herbu papieskiego "Totus Tuus" (Cały Twój).
Powyższe słowa są jakby słupami milowymi dla całej Wspólnoty Parafialnej i następnych pokoleń, które będą żyły na tej ziemi. Przyczynią się do szerzenia kultu i pobożności Maryjnej - patronki Parafii, czego wyrazem jest udział kilku tysięcy pielgrzymów w dorocznym odpuście ku czci Królowej Anielskiej (Niedziela najbliższa 2 VIII).
W ostatnich latach u progu trzeciego tysiąclecia, zostały wykonane prace przy odnowieniu świątyni wewnątrz. Pracom konserwatorskim zostały poddane: figura Chrystusa na krzyżu, ołtarz główny, ołtarze boczne, ołtarz posoborowy, ambona i chrzcielnica.
Z racji nawiedzenia parafii w maju 2005 roku (w roku 200-lecia Archidiecezji), przez obraz Matki Boskiej Częstochowskiej, zostały wykonane dwa witraże (firma Vicon z Gdyni) przedstawiające rodziców Patronki Parafii (św. Anna i św. Joachim) umieszczone w oknach po lewej i prawej stronie figury Królowej Anielskiej.
Niech wiara i pobożność naszych Pradziadów i Ojców, z których zrodziła się myśl budowy Kościoła w Brzeźnicy Bychawskiej, dzięki tej świątyni, będzie przekazywana w następne tysiąclecie nowym pokoleniom.