Parafia rzymskokatolicka pw. Matki Bożej Królowej Aniołów

Święcenia kapłańskie przyjął w dniu 12 czerwca 1982 r. Wikariusz w parafii: Niemce (1985-1986), Poniatowa (1990-1992) proboszcz parafii : Ostrówek, Brzeźnica Bychawska (2010 – 16.X.2012)

Urodzony 13.04.1954 r., pochodzi z parafii Deszkowice, diecezji zamojsko-lubaczowskiej, święcenia kapłańskie przyjął 12 grudnia 1987 r. Wikariusz m.in. w Katedrze Lubelskiej, w parafii w Niedrzwicy Kościelnej. Do parafii Brzeźnica Bychawska przybył w dniu 22 października 1998 r. w związku z chorobą proboszcza ks. Stanisława Demidowicza, zaś administratorem parafii został w dniu 26 czerwca 1999 r. Na funkcję proboszcza powołany 26 września 2000 r. i duszpasterzował w parafii do lipca 2010 r. Do niewątpliwych zasług proboszcza parafii Władysława Poździka, obok dbałości o duchowy rozwój parafian, należy przywołać odnowienie kościoła, inicjatywy charakterze kulturalnym i patriotycznym, organizowane we współpracy ze szkołą. Zadbał też o przywrócenie pamięci ks. Jana Szczepańskiego – gromadził informacje o Jego męczeńskiej śmierci, ustalił i wytyczył trasę, którą przebył uwięziony Kapłan a którą w pielgrzymce pamięci przez szereg lat podążali parafianie. Zainicjował upamiętnienie miejsca odnalezienia ciała bestialsko zamordowanego Księdza w Woli Skromowskiej k/Kocka, na brzegu rzeki Wieprz. Jako trwały ślad duszpasterzowania ks. Władysława pozostał wybudowany obok świątyni kamienny różaniec z piaskowca, regionalna, wiejska izby pamięci oraz nowy budynek plebanii parafialnej postawiony w ciągu roku (1999-2000). W sierpniu 2005 r. podczas uroczystości odpustowych mianowany kanonikiem Kapituły Lubelskiej. Był też organizatorem uroczystych obchodów jubileuszu parafii w 2009 roku. W 2010 r. decyzją biskupa lubelskiego objął probostwo parafii w Wilkołazie a od lipca 2014 r. – parafię Palikije.

Urodzony w dniu 14 lutego1939 r. w Józefowie a od wczesnego dzieciństwa związany z Kraśnikiem, w którym ukończył szkołę średnią. W latach 1955-1961, jako alumn Lubelskiego Seminarium Duchownego, ukończył studia teologiczno - filozoficzne na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Święcenia kapłańskie przyjął w dniu 15 października 1961 r. z rąk bpa Jana Mazura. Pracował jako wikariusz w parafiach: w Goraju (1961-1965), Puławach (1965-67) i w Lubartowie (1967-1974).

Nominację do parafii Brzeźnica Bychawska jako wikariusza-administratora otrzymał w dniu 1 lipca 1974 r., zaś w dniu 4 października dekret z Kurii Biskupiej mianujący administratorem parafii z prawami i obowiązkami proboszcza.

Cztery lata duszpasterzowania w tej parafii to ogrom pracy duchowej, która zaowocowała wzajemnym zaufaniem, życzliwością i przyniosła efekty na każdej z płaszczyzn. Wypiękniał i to jest najważniejsze, duch parafian, którzy poczuli, jak wiele mogą zrobić razem: ku chwale Boga i dla swojej ziemskiej radości. Można bowiem porywać się na dzieła trudne, wydawałoby się niemożliwe do wykonania i udźwignąć je, kiedy są podejmowane z ludźmi dla Bożej chwały. W każdej parafii sygnałem informującym o kondycji duchowej parafian jest uczestnictwo we Mszach św., rekolekcjach czy Misjach świętych. Ożywienie życia duchowego widoczne było w licznym uczestnictwie wiernych w mszach św., katechezach, rekolekcjach, włączaniu się w organizację uroczystości odpustowych (które uświetniało swoją obecnością każdorazowo ok. 30 zaprzyjaźnionych księży i kleryków). O pracy w tej parafii i parafianach ks. proboszcz powiedział po prostu „Święta Bożego Narodzenia upłynęły w pracowitej atmosferze. Frekwencja piękna, setki udzielonych Komunii św. - błogosławiony owoc rekolekcji.”

Myślę, że największą nagrodą dla parafian i podsumowaniem tych wyjątkowych czterech lat, były zapisane w Kronice bardzo osobiste słowa proboszcza, w ostatnich miesiącach pobytu w parafii: „Zawsze w Brzeźnicy czuję się jak w rodzinie ale w tym roku, w ostatnich dniach października, tę więź wspólnotową przeżywam szczególnie mocno. Ludzie nie ukrywają radości ze wspólnych osiągnięć, nadal spieszą z ofiarami. Frekwencja na niedzielnych Mszach św. jest piękna”.

Niestety, 20 grudnia 1978 r. decyzją biskupa lubelskiego przeniesiony został na stanowisko proboszcza parafii Mariackiej w Chełmie, gdzie przez ponad 30 lat, z pełnym zaangażowaniem, pełnił funkcję kustosza Sanktuarium Matki Bożej Chełmskiej. Dokonał tam dzieł ważnych: m.in. odrestaurował i unowocześnił wszystkie budynki na górze chełmskiej, klasztor pobazyliański, pałac biskupi i dzwonnicę. Stworzył Rosarium, Kalwarię Chełmską, Dom Pielgrzyma, salę różańcową. Upamiętnił śmierć ks. Jerzego Popiełuszki ustawieniem symbolicznego Krzyża oraz pomnika Prymasa Tysiąclecia. W 2001 r. odznaczony godnością protonotariusza apostolskiego - infułata. Otrzymał także zaszczytne tytuły kanonika gremialnego, Dziekana Kapituły Kolegiackiej Chełmskiej, Kanonika Honorowego Kapituły Katedralnej Lubelskiej i Zamojskiej. Jest także autorem dwóch pozycji książkowych: zbioru kazań pt. „Pożółkłe kartki ożyły na nowo” wydanych w 2007 roku oraz opublikowanej w 2008 roku historii życia w formie wywiadu pt. „Zwyczajne świadectwo” i wielu innych.